تأثیر كرونا بر ورزشكاران جهان
ظهور بیماری همه گیر كووید۱۹ تاثیرات مختلفی بر ورزشكاران در سرتاسر دنیا داشته كه بعضی از این اثرات مثبت و برخی منفی تلقی می شوند.
به گزارش ایت بال به نقل از ایسنا، از اواسط مارس ۲۰۲۰ که تمام ورزش های حرفه ای در سراسر جهان در حال آمادگی و برنامه ریزی عملکردی برای المپیک بودند، ورزش بعنوان یک کسب و کار تجاری با مشاهده تعطیلی های قریب الوقوع و ناتوانی ورزشکاران، مدیران، مربیان و مشاوران روانی برای تداوم ایفای نقش خود در سازمان های مربوطه با یک تغییر جهت آنی مواجه گردید.
نتیجه فزونگر این تعطیلی و توقف ناگهانی و یا ورود به مرحله بحران، بروز مشکلات روانشناختی و هیجانی در ورزشکاران و مربیان بود، همینطور در سطح جمعیت عمومی که ورزشکاران هم جزئی از آن محسوب می شوند، تعداد موارد خشونت خانگی، خودکشی و تعصب ها و سرسختی های غیرمنطقی افزایش یافت.
با عنایت به چالش های مربوط به فاصله گذاری اجتماعی در سراسر جهان، در روانشناسی ورزشی-فرهنگی مطالب زیادی در مورد تفاوت در رویکردهای جمعی و فردی در داخل فرهنگ ها و بین فرهنگ ها انتشار یافته است، با این وجود یکی از رایج ترین مشکلات این بود که هر ورزشکار برای کنار آمدن با انزوای اجتماعی خود نگاهی منحصر به فرد داشت.
برخی فرهنگ ها و ملیت ها به صورت رسمی فاصله اجتماعی شامل فاصله شش فوتی را پذیرفته اند. در فرهنگ هایی نظیر فرهنگ اسپانیایی و لاتین، تعامل اجتماعی در فواصل فیزیکی نزدیک تر رخ می دهد و در این فرهنگ ها در آغوش کشیدن و دست دادن با دوستان و همکاران و همینطور خانواده کاملا عادی است و نمی توان چنین فرض کرد که در لیگ اصلی بیسبال، بوکس حرفه ای و یا تیم فوتبال، تمام ورزشکاران به شیوه مشابه انتقال ناگهانی و ضروری به فاصله فرهنگی رسمی را تجربه کرده اند چونکه بعضی از آنها به سادگی فاصله گذاری اجتماعی را پذیرفته اند و برخی در پذیرش آن مشکلات زیادی تجربه کرده اند.
اثرات منفی
بر مبنای آنچه که از راه مطالعه و عمل در حوزه هویت ورزشکاران می دانیم و همینطور با استناد به مواجهه های عملی، ورزشکاران با عملکرد بالا- هم مبتدی و هم حرفه ای- که بر هویت ورزشی خود تاکید می کنند، در حوزه ورزش حرفه ای، از نظر میزان تاکید بر هویت ورزشکاری تفاوت های فردی وجود دارد، درست همانطور که از نظر تعداد هویت هایی که شخصیت یک شخص را می سازند تفاوت هایی مشاهده می شود.
اغلب مراجعان دارای خانواده و همسر و برخی دارای کسب و کار و شرکت هستند. با این وجود به این باور رسیده ایم که شغل سودآور ورزشکاران حرفه ای همان فعالیتهای ورزشی است، در نتیجه تاکید بر هویت ورزشکاری قوی تر و عمیق تر است. هر چند امکان دارد این میزان از اهمیت و تاکید نامتناسب باشد اما با عنایت به تعهد دیرینه هر ورزشکاری به عملکرد عالی در ورزش، برخی ورزشکاران به ندرت به بررسی سایر نقش ها و زمینه ها می پردازند و درنتیجه از سلب هویت و یک هویت محدود و منفرد بسیار رنج می برند که این مورد در دوران شیوع بیماری همه گیر و به جهت انزوای اجتماعی بسیار نامطلوب و مخرب است.
چالش هایی که از تاکید بیشینه بر هویت ورزشی حاصل می شود شامل افزایش احتمال اضطراب، افسردگی، اعتیاد و سایر مشکلات سلامت روانی است، بعنوان مثال بین ۲۲ مارس و ۱۴ آوریل، درصد بازیکنان حرفه ای فوتبال که نشانه های افسردگی از خود نشان می دادند دو برابر شد و انجمن های بازیکنان ملی یک بررسی پیمایشی با حضور ۱۶۰۲ بازیکن حرفه ای فوتبال در کشورهایی که اقدامات قابل ملاحظه ای برای پیشگیری از گسترش کووید-۱۹ انجام داده بودند، مانند قرنطینه خانگی، اجرا کردند.
در این پیمایش هزار و صد و سی و چهار بازیکن مرد با میانگین سنی ۲۶ و ۴۶۸ بازیکن زن با میانگین سنی ۲۳ حضور داشتند و ۲۲ درصد از بازیکنان زن و ۱۳ درصد از بازیکنان مرد نشانه های مربوط به تشخیص افسردگی را گزارش کردند، همینطور ۱۸ درصد از زنان و ۱۶ درصد از مردان نشانه های مربوط به تشخیص اضطراب تعمیم یافته را گزارش کردند.
موضوعی که برای برخی افراد در تقابل با فرصت باردیگر برای برقراری ارتباط مجدد وجود دارد، این است که قراردادهای بازی کوتاه مدت آنها در معرض خطر قرار دارد. بعنوان مثال بوکسری که پس از هر مسابقه دستمزد خویش را دریافت می کند، اگر مسابقه ای نباشد درآمدی هم در کار نخواهد بود. همینطور برای ورزشکاران حرفه ای جوان که از نظر وضعیت مالی با مشکلات گسترده ای مواجهند، بحث در مورد مشکلات و محدودیت های مالی به ابعاد استرس آور زندگی آنها می افزاید و باید تصریح کرد که تعداد زیادی از ورزشکاران جوان با قراردادهای کمتر به خانه های خود بازگشته و هم اکنون در کنار والدین یا خانواده گسترده خود زندگی می کنند.
دومین گروه ورزشکاران افرادی هستند که به تنهایی زندگی می کنند، این ورزشکاران در مقایسه با ورزشکارانی که در کنار اعضای خانواده خود هستند از نظر اجتماعی منزوی تر شده اند.
در این مطلب که از جانب امین ضمیری، روانشناس ورزشی هیات پزشکی ورزشی استان خوزستان تهیه شده و از جانب فدراسیون پزشکی در اختیار ایسنا قرار گرفته آمده است: در نهایت هم ورزشکاران که در راس استقلال مالی قرار دارند همراه با خانواده جوان خود با مشکلات زیادی دست به گریبان بوده و همچنان منتظر کاهش محدودیت ها و مفهوم پردازی مجدد و اجتناب ناپذیر تمرین حرفه ای و رویدادهای ورزشی متعاقب که لاجرم با حضور طرفداران کمتری برگزار خواهند شد، هستند.
باید بدانیم در میان ورزشکاران سوالات گوناگونی در مورد اختلال و وقفه در راه حرفه ای کنونی و زندگی مالی و امرار معاش آنها مطرح گردیده است، این سوالات برای ورزشکاران کشورهای درحال توسعه که منابع مالی چندانی در اختیار ندارند عمیق تر و جدی تر هستند.
اثر مثبت
با عنایت به این که این بیماری همه گیر با چالش های هویتی همراه است- همانند هر تحول غیرمنتظره ای- احتمال افزایش غنای شخصی هم وجود دارد. در این مورد که طولانی تر از آن چیزی است که قبلا پیشبینی شده بود، برای ورزشکار با انگیزه و هدف محور نوعی سکون و بی حرکتی بوجود آمده است، اما این لحظات سرشار از فرصت هایی برای رشد کلی و فراگیر هستند.
ورزشکاران می توانند زمانی را که قبلا صرف تمرین های فشرده و طولانی مدت می شد حالا به پرورش هویت شخصی، روابط موجود و کاوش در گستره علائق غیرورزشی خود اختصاص دهند و این درنگ آنی فرصتی برای پرورش روابط و در عین حال پرورش خویشتن است.
منبع: ایت بال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب