پیلاتس چه تاثیری بر كمردرد مزمن دارد؟
ایت بال: نتایج یك پژوهش نشان داده است پیلاتس می تواند كمردرد مزمن غیراختصاصی را كم كند.
به گزارش ایت بال به نقل از ایسنا، كمردرد یك سندرم رایج است و به چهار نوع كمردرد حاد، تحت حاد، مزمن و راجعه تقسیم می شود. مداخلات فیزیكی جهت بهبود تعادل و توانایی راه رفتن بیماران مبتلا به كمردرد مزمن غیراختصاصی با رویكردهای مختلفی در محیط های آب و خشكی اجرا شده اند كه در این میان ورزش پیلاتس بعنوان روش تمرینی مبتنی بر افزایش قدرت عضلانی و با تاثیرات مستقیم بر افزایش سلامت عمومی به روشی موثر در مدیریت كمردرد و توانبخشی لطمه ها تبدیل گشته است. پژوهشگران در مقاله ای به نام " تأثیر ۸ هفته تمرینات منتخب پیلاتس در دو محیط آب و خشكی بر بیماران زن مبتلا به كمردرد مزمن غیراختصاصی " تاثیر پیلاتس را بر كمردرد مزمن بیماران زن بررسی كردند.
در این پژوهش كه علی یلفانی، دانشیار دانشگاه بوعلی سینا، زهره كوماسیان، كارشناس ارشد دانشگاه بوعلی سینا و زهرا رئیسی، استادیار دانشگاه اراك انجام داده اند آمده است: « در مطالعه نیمه تجربی حاضر ۲۴ دانشجوی زن كه به كمردرد مزمن غیراختصاصی مبتلا بودند با پر كردن فرم رضایتنامه، به صورت داوطلبانه شركت كردند. معیارهای ورود به تحقیق برای هر دو گروه داشتن كمردرد مزمن و ناشناخته بودن علت درد با تایید پزشك و سابقه مبتلاشدن بیشتر از سه ماه بود. شرایط خروج شامل اختلال ساختاری در ستون فقرات، داشتن سابقه جراحی یا شكستگی یا داشتن هرگونه بیماری دیگری كه می توانست در متغیرهای مورد مطالعه موثر باشد، بود.»
شركت كنندگان بطور تصادفی به دو گروه ۱۲ نفره تمرینات پیلاتس در آب و خشكی تقسیم شدند. در هر دو گروه ترمینات یكسان و منتخب پیلاتس به مدت هشت هفته و هفته ای سه جلسه به مدت ۷۵ دقیقه اعمال شد.
در گروه آب، تمرینات در استخر در آبی به عمق ۱۵۰ سانتی متر و دمای ۱±۲۹ درجه سانتی گراد و هم چنین تمرینات خشكی در سالن و بر روی تشك انجام شدند. در كل، پیلاتس شامل ۵۰۰ حركت كششی و تقویتی است. در این تحقیق از ۱۴ تمرین منتخب به صورت ایستاده كه قابل انجام در هر دو محیط بود، در سه سطح استفاده شد.
پژوهشگران در این پژوهش می گویند: « كلیه ارزیابی ها و اندازه گیری ها در یك جلسه قبل و یك جلسه پس از انجام برنامه تمرینی انجام شد. درد افراد با استفاده از مقیاس بصری سنجش درد كه ابزاری معتبر در سنجش میزان درد مزمن بیماران است، اندازه گیری شد.»
برمبنای آن چه در این مقاله آمده نتایج نشان داد آزمودنی ها در هر دو گروه، كاهش مدلول داری در میزان درد و ناتوانی نشان دادند، در عین حال بین دو محیط تمرینی تفاوت مدلول داری از نظر بهبود درد و ناتوانی یافت نشد. پیلاتس روش مناسب و محبوبی برای افزایش ثبات تنه است كه بیشترین تمركز را بر عضلات مركزی دارد و با كمترین احتمال آسیب، توسط هر فردی به راحتی قابل اجراست.
در این پژوهش آمده است: « با عنایت به نتایج حاصل، احیانا انجام تمرینات منتخب توانسته است با تقویت عضلات ناحیه مركزی، كاهش درد و ناتوانی بیماران را به همراه داشته باشد. با این وجود بنظر می رسد كه افزایش قدرت عضلانی تنها دلیل موجود برای بهبود كمردرد نیست بلكه امكان دارد پیلاتس با اصلاح الگوی به كارگیری عضلات و بهبود كنترل عصبی عضلانی سبب كاهش درد و هم چنین كاهش ناتوانی بیماران شده باشد.»
یلفانی و همكارش در بخش دیگری از این پژوهش می گویند: « با عنایت به اثرگذاری بیشتر محیط آب بر كاهش درد و از سویی تاثیر بیشتر محیط خشكی بر بهبود و كاهش میزان ناتوانی، بنظر می رسد تلفیقی از انجام تمرینات در آب و خشكی در درمان این بیماران جهت بهره مندی هرچه بیشتر از مزایای دو محیط می تواند بهترین انتخاب باشد. در واقع با عنایت به مزایای روانی زیاد محیط آب و همین طور كم خطر بودن این محیط هنگام انجام تمرینات، می توان در ابتدا و بعنوان فاز اول درمان از محیط آب برای شروع تمرینات در بیمارانی كه شدت درد بالاتر و همین طور عملكرد ضعیف تری دارند بهره برد سپس در فاز بعدی درمان، تمرینات در محیط خشكی انجام پذیرد. در نهایت روش درمانی می تواند طبق ترجیح و نظر بیمار انتخاب گردد.»
این پژوهش در شماره اول بیست ویكمین جلد فصلنامه علمی پژوهشی ابن سینا انتشار یافته است.
منبع: ایت بال
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب