بیماری حاد كوهستان چیست؟
به گزارش ایت بال اقامت در مناطق كوهستانی كه فشار بارومتریك كم بوده و مقدار اكسیژن هوا هم كم است، افراد را گرفتار كمبود اكسیژن و یا هیپواكسی می كند كه باعث سندرم ارتفاعات بلند و یا بیماری حاد كوهستان می شود.
به گزارش ایت بال به نقل از ایسنا، رشد روزافزون علاقمندان به بازدید از مناطق زیبا و جذاب كوهستانی و استفاده از هوای پاك طبیعت، سبب شده مسافرت به مناطق مرتفع به صورت برنامه های كوهنوردی، تركینگ و اسكی بازی توسعه زیادی پیدا كند و به دنبال آن اقامت در این مناطق كوهستانی كه فشار بارومتریك كم بوده و مقدار اكسیژن هوا هم كم است، افراد را گرفتار كمبود اكسیژن و یا هیپواكسی می كند كه باعث سندرم ارتفاعات بلند و یا بیماری حاد كوهستان می شود.
عموما علایم این بیماری از ارتفاع ۲۵۰۰ متر آغاز می شود و با بالا رفتن ارتفاع شدت علایم بیشتر و در موارد شدید می تواند ایجاد ادم مغزی ارتفاعات بلند (HAGE) و یا ادم ریوی ارتفاعات بلند (HAPE) را به دنبال داشته باشد و از آن جا كه مغز بیشترین مقدار اكسیژن را در بدن استفاده می نماید در اثر هیپواكسی در مناطق كوهستانی مرتفع، گرفتار علایم اختلال سیستم عصبی مركزی می شویم و در هنگام خوابیدن در شب، سیستم تنفسی هم ضعیف تر شده و خطر مبتلا شدن به بیماری حاد كوهستان بیشتر می شود. ازاین رو شب مانی در ارتفاع بالا، خصوصا ارتفاع بالای پنج هزار متر نفر را مستعد ادم مغزی ارتفاعات بلند (HACE) و یا ادم ریوی ارتفاعات بلند (HAPE) می كند كه فوق العاده خطرناك بوده و با مرگ و میر زیادی هم همراه می باشد.
علائم بالینی
شایع ترین علامت، سردرد است ولی علائمی مثل حالت تهوع، استفراغ، ضعف، خستگی، سرگیجه، بی اشتهایی، بی خوابی، نفخ شكم، سوزش معده، و مشكل عصبی بعد از چند ساعت اقامت در ارتفاع بالا ایجاد می شود و در اغلب موارد حتی بدون درمان بعد از یك تا سه روز رفع می شود. در بعضی موارد علایم با گذشت زمان شدیدتر می شود و عموما در نیمه شب مصدوم گرفتار ادم مغزی ارتفاعات بلند (HACE) و یا ادم ریوی ارتفاعات بلند (HAPE) می شود.
پیشگیری
هم هوایی، مهمترین جلوگیری از بیماری حاد كوهستان هست كه باید پیش از رفتن به مناطق مرتفع صورت گیرد تا كوهنورد در ارتفاع بالا بتواند هیپواكسی موجود را بهتر تحمل كند و برای هم هوایی، ورزش های منظم و مرتب هوازی مثل راهپیمایی، دوومیدانی، دوچرخه سواری، كوهپیمایی و شناهای استقامتی از چندین ماه پیش از رفتن به ارتفاع بالا سفارش می شود. هم زمان اگر مشكلات زمینه ای هم مثل بیماری، اضافه وزن، دیابت، فشار خون بالا، بیماری های تنفسی، كم خونی و... وجود دارد باید آنها را كنترل و درمان كند تا در ارتفاع مشكلات كمتری داشته باشد.
گفتنی است هر چقدر صعود به كوهستان های مرتفع آرام تر باشد، شانس هم هوایی و تطابق با هیپواكسی بیشتر می شود، به صورتی كه روزانه بیشتر از پانصد متر نباید ارتفاع گرفت و همینطور در مناطق مرتفع از فعالیت سنگین ورزشی و مصرف الكل و سیگار هم باید پرهیز كرد.
درمان
فریدون بیاناتی-عضو كارگروه پزشكی فدراسیون كوهنوردی با بیان مطالب مربوط به بیماری حاد كوهستان، در مورد چاره درمان آن هم بیان كرد كه باید از ادامه صعود صرف نظر شود و هر چه سریع تر از ارتفاعات بالا به پایین بازگشت. علاوه بر این فقط كافی است كه پانصد تا هزار متر ارتفاع كم نماییم تا علایم ارتفاع زدگی حاد برطرف شود و در این شرایط است كه مصدوم اصرار دارد كه حالش خوب است و می خواهد مجدد به ارتفاع بالا بازگردد! اما به هیچ عنوان نباید اجازه بازگشت مجدد را به وی داد.
در موارد خفیف درمان های دارویی مثل قرص استازولامید (DIAMOX)، قرص ایبوبروفن و مایعات گرم و شیرین كمك می نماید تا علایم مصدوم كمتر شود و در صورتیكه بعد از چند ساعت علایم مصدوم شدیدتر شود، پیش از فرا رسیدن شب انتقال مصدوم به پایین ارتفاعات بهترین اقدام است.
ضمنا در شرایطی كه به دلیل فرا رسیدن شب، هوای نامناسب و یا نبودن امدادگر، نتوانیم مصدوم را به پایین منتقل نماییم در موارد شدیدی مثل ادم مغزی (HACE) و یا ادم ریوی (HAPE) می توان همزمان از اكسیژن مكمل، كیسه گامبوبك، كپسول نی فی دی پین (ADALAT)، آمپول دگزامتازون، آمپول سیتی كولین، آمپول لازیكس بعنوان درمان نگهدارنده بهره برد تا شرایط انتقال مصدوم با هلیكوپتر، قاطر و یا توسط همنوردانش به پایین مهیا شود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب