رییس دانشكده تربیت بدنی دانشگاه علامه مطرح كرد:
مهندس زدگی قبل انقلاب و سیاست زدگی بعد انقلاب معضل ورزش ایران
ایت بال: رئیس دانشكده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی با بیان این كه پیش از انقلاب شاهد حضور مهندسان در ورزش ایران بوده ایم و در سال های كنونی شاهد حضور افراد سیاسی در این عرصه هستیم، تصریح كرد: تا زمانی كه برنامه ریزی استراتژیك و منسجمی برای حوزه ورزش تعریف نشود و شاهد عدم حضور متخصصان در این عرصه باشیم ورزش كشور «التماس دعایی» خواهد بود و همواره «كاسه چه كنم چه كنم» به دست خواهد داشت.
دكتر غلامعلی كارگر در گفتگو با ایسنا، در ارتباط با بزرگترین مشكلات ورزش كشور كه این حوزه را با چالش های مختلفی روبه رو كرده است و علاوه بر عدم ثبات مدیریتی در رشته هایی نظیر فوتبال شاهد مسائل مالی عدیده برای فدراسیون های مختلف ورزشی در آستانه المپیك ۲۰۲۰ توكیو هستیم و سالیان سال است كه این چرخه معیوب ادامه دارد، اظهار نمود: متاسفانه پست های كلیدی در ورزش ایران سیاسی است و حرف تخصصی در این عرصه زده نمی گردد كه به تبع آن نه تنها مشكلات حل نخواهد شد، بلكه با گذشت زمان شاهد مسائل و چالش های بیشتری در حوزه ورزش كشور هستیم، چون كه مدیریت ورزش ایران هنوز تخصصی نشده و ارتباطی با دانشگاه ها ندارد كه اگر این گونه بود باید شاهد حضور تولیدات مدیریتی دانشگاه ها در ورزش كشور می بودیم.
مهندس زدگی و سیاست زدگی در ورزش ایران
وی با تاكید بر این كه در یك دوره زمانی ورزش ایران مهندسی زده شده بود و هم اكنون سیاست زده شده، بیان كرد: متاسفانه مدیریت در ورزش ایران هم اكنون با لابی های سیاسی پیش می رود و همان گونه كه چندین سال شاهد حضور مهندسان در ورزش ایران بودیم هم اكنون سیاسیون به ورزش كشور ورود كرده اند و هیچ گونه ارتباطی بین دانشگاه ها و مدیریت ورزش برقرار نیست و زمانی كه مجموعه كلان ورزش ایران سیاست زده باشد این مسئله به بخش های پایین دستی نظیر فدراسیون ها و باشگاه ها سرایت می كند.
رییس دانشكده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به این كه ورزش ایران صرفا نتیجه گرا شده است، اظهار نمود: متاسفانه شاهد پدیده بغرنج نتیجه گرایی در باشگاه ها و فدراسیون های كشور هستیم و این نگاه از مجموعه كلان تر یعنی وزارت ورزش و جوانان نشأت می گیرد. علت اصلی این مسئله عدم ثبات مدیریت در ورزش ایران است چون كه یك مدیر می داند طول عمر حضورش در ورزش كوتاه است و باید در كوتاه ترین زمان ممكن بهترین نتایج را كسب كند، ازاین رو چنین نگاهی سبب شده است حتی به ماهیت اصلی ورزش و زیرساخت هایی كه باید در این عرصه ایجاد شود توجهی نداشته باشیم.
كارگر افزود: همانگونه كه هیچ تیغ جراحی را به دست مهندسان نمی دهند ساخت هیچ ساختمانی را هم نباید برعهده پزشكان بسپارند ازاین رو ورزش هم از این مقوله مستثنی نیست و باید مدیریتش را به اهلش واگذار كند، اهلی كه به صورت آكادمیك و تجربی آموزش دیده است و می داند چگونه به این حوزه بسیار مهم توجه كند.
وی با بیان این كه علت اصلی حضور برخی افراد در ورزش ایران صرفا به منظور كسب شهرت است، اظهار داشت: افرادی هستند كه حاضرند میلیاردها تومان هزینه كنند تا معروف شوند. خیلی از آنها زمانی كه می بینند از ثروت بالایی برخوردار می باشند اما بعد از سال ها كسی حتی آنها را نمی شناسد به این فكر می افتند كه حتی از راه حضور در ورزش به اسم و رسمی برسند، چون كه هیچ بستری به اندازه ورزش سرعت این كسب شهرت را بالا نمی برد.
رییس دانشكده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی اضافه كرد: ورزش دارای ظرفیت های بالایی است كه با عنایت به اقبال عمومی، افراد مختلف با حضور اندك در این عرصه می توانند معروف شوند ازاین رو اگر اجازه دهیم هر فرد غیرمتخصصی به ورزش كشور ورود كند نه تنها سبب كسب شهرت برای وی شده ایم بلكه مدیریت ورزش ایران را به نااهلان آن سپرده ایم كه صرفا به دنبال منافع شخصی هستند.
ورزش دقیقه نودی ایران
كارگر با طرح این پرسش كه چرا همواره در سال مانده به المپیك مسائل و چالش ها سرباز می زند و تازه به فكر راهكار می افتیم، تصریح كرد: بارها دیده ایم كه بعد از آخر المپیك یا جام جهانی شعارهای مختلفی را سر داده ایم و گفته ایم از امروز برنامه ریزی چهارساله خویش را آغاز می نماییم اما متاسفانه حتی برای یك دوره چهارساله هم برنامه ریزی نكرده ایم و باز هم در سال ۲۰۱۹ میلادی می بینیم كه برای المپیك ۲۰۲۰ توكیو كاسه چه كنم چه كنم به دست گرفته ایم.
وی افزود: برنامه ریزی برای ورزش باید استراتژیك باشد و به صورت مثال یك دوره زمانی ۱۵ ساله را پوشش دهد و چشم اندازهای مختلف را تعریف كند. متاسفانه ما هیچ چشم اندازی در ورزش ایران نداریم و صرفا به نتایج دل خوش كرده ایم.
رییس دانشكده تربیت بدنی دانشگاه علامه طباطبایی با اشاره به این كه همواره در سال منتهی به المپیك ورزش ایران آغاز به دست و پا زدن می كند و به فكر پشتیبانی از ورزش می افتد، اظهار داشت: در حالیكه باید حتی برای یك دوره كوتاه چهارساله هم برنامه ریزی می كردیم تا در مهم ترین رویداد ورزشی جهان موفق عمل نماییم اما حتی برای این دوره زمانی كوتاه هم برنامه ریزی لازم را نداشته ایم.
كارگر با اشاره به این كه ورزش ایران شامل فدراسیون ها و باشگاه ها همواره به دولت وصل بودند، اظهار داشت: متاسفانه ورزش ایران التماس دعایی شده است و در سال منتهی به رویدادهای ورزشی كاسه چه كنم چه كنم به دست می گیرد و نگاهش به جیب دولت می باشد. باردیگر در انتها خاطر نشان می كنم كه اگر برنامه استراتژیك و منسجم برای ورزش ایران تعریف نشود و شاهد عدم حضور متخصصان این حوزه در سطح مدیریت كلان و خرد نباشیم چرخه معیوب فعلی كه از گذشته دامن گیر ورزش كشور شده است ادامه خواهد یافت و به هیچ وجه شرایط نسبت به وضعیت موجود بهبود نخواهد یافت.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب